توکل
سه شنبه, ۱۰ آذر ۱۳۹۴، ۰۴:۴۴ ب.ظ
.
زاهدی از شهر بیرون رفت و در دامنه کوهی منزلی ساخت و می گفت: من از هیچ کس درخواستی نمی کنم تا خداوند، غذای ِ من را برساند.
هفت شبانه روز گذشت و غذایی برایش نرسید. تا اینکه نزدیک بود بمیرد.
آن گاه به خداوند گفت: پروردگارا! غذایِ مرا برسان! و گرنه من را بکش و راحتم کن!
خداوند جواب داد : به عزت و جلالم سوگند، غذای تو را نمی دهم، مگر آنکه به اجتماع روی آوری و با مردم زندگی کنی.
زاهد از کوه پایین آمد و با رفتن در میان مردم و توسل جستن به اسباب، از فقر درآمد. آن گاه خداوند به او گفت: ای زاهد! تو می خواستی با زهدت، حکمت مرا باطل کنی. مگر نمی دانی فراهم ساختن روزیِ بندگانم به دست بندگان، در نزد من محبوب تر است از آنکه بدون واسطه روزی رسانم.
پیام متن:
1. در عین توکل به خدا باید به اسباب هم توسل جست.
2. توجه به اراده قاهره خداوند بر جهان هستی.
.
